خانواده ماهی طلایی: شامل گلدفیش کالیکو، بلک مور، لاین هد، دم چادری، چشم آسمانی، چشم بادبادکی ( بابل آیز ) و انواع دیگر می باشد.
خانواده ماهی طلایی بسیار متنوع و از انواع زیادی تشیکل شده است و بیشترین طرفداران این ماهیها در ژاپن و چین هستند. تکثیر انواع ماهیهای طلایی بسیار آُسان انجام می گیرد و تخمها از مقاومت بالایی برخوردار هستند. سرسختی و مقاومت و زیبایی این ماهی ها باعث شده است روز به روز طرفداران بیشتری پیدا کنند و هر روز کارشناسان پرورش ماهی با استفاده از علم ژنتیک و وراثت، نژادها و گونه های جدیدی را تولید می کنند. تا کنون حدود 100 نوع ماهی طلایی بوجود آمده است. که فقط چند گونه از آنها به ایران آورده شده اند که تمام آنها با موفقیت تکثیر و پرورش یافته اند، برای تکثیر ماهیهای طلایی روشهای متعددی وجود دارد که عبارتند از :

۱- روش مصنوعی
۲- روش نیمه مصنوعی
۳- روش طبیعی

مقاومت ماهیها طلایی در مقابل درجه حرارت آب زیاد است بطوریکه در زمستان در زیر لایه های یخ زمستانی در کف استخرها براحتی درجه حرارت پایین آب را تحمل می کنند. ماهیها خونسرد هستند و همین امر باعث می شود در هر درجه حرارتی فعالیت متناسب با آن داشته باشند در واقع در تابستان که درجه حرارت آب استخر حدود 30 درجه سانتی گراد است ماهی های طلایی بیشترین فعالیت خود را دارند و به غذا و اکسیژن خیلی زیادی احتیاج دارند و به سرعت هم رشد می کنند و از اواخر پاییز که درجه حرارت پایین می آید فعالیت آنها خیلی کم می شود و مصرف غذا و اکسیژن هم به حداقل می رسد و در زمستان به پایین ترین حد ممکن می رسد. معمولاً در زمستان از ذخیره غذایی بدنشان مصرف می کنند که همین موضوع باعث کم شدن وزن آنها می شود. بطوریکه اگر یک ماهی 200 گرم در اوایل پاییز وزن داشته باشد در آخر زمستان حدود 160 گرم وزن خواهد داشت و حدود 40 گرم از وزن آن کاسته می شود. در آکواریم، ماهی های طلایی خیلی زود با هر شرایطی تطبیق می کنند و هر نوع غذایی را بخوبی می خورند. حتی غذاهای پس مانده بقیه ماهیها را در کف از لابه لای ماسه ها می مکند و ذرات ریز غذا را می خورند.
تحرک و جنب و جوش این ماهیها زیاد است و در مقابل بیماریها و امراض پوستی مقاوم و خیلی بندرت بیمار می شود. از طرفی چون پرخور و پرتحرک هستند، بعضی اوقات آب آکواریم را کدر آلوده می سازند که در اینصورت هر هفته بهتر است مقداری از آب آنها را تعویض کنید. اکسیژن مصرفی گلدفیشها خیلی زیاد است و باید همیشه اکسیژن آب ماهیهای طلایی تأمین باشد.

كله شیریهای بریستول در مقایسه با ماهی رانچو ژاپنی كه خطوط خارجی پشتی آن به صورت منحنی تیز به طرف پایین پا یك دمی كشیده شده شباهت بسیار نزدیكی با كله شیریهای پشت صاف چینی دارند.
سركلاهی از ویژگیهای غالب این ماهی می‌باشد همچنین قسمت پشت این ماهی صاف می‌باشد. این نوع ماهی محبوبترین ماهی میان اعضای bas می‌باشد. یكی از ماهیان باله بلند كله شیری در ژاپن به shukin معروف می‌باشد.
به گونه ای كه سركلاهكی آن بزرگتر است ویوگی برتری دارد. البته هر دوی آنها نمونه‌های زیبایی می‌باشند. همانطوریكه مشاهده می‌شود بالة دمی شبیه به حالت چتری می‌باشد.
كه اصطلاحاً به دم چتری معروف است و خطوط خارجی پشت ماهی صاف و فاقد باله پشتی می‌باشد. عكس ماهی سمت راستی در حال چرخش دوربین گرفته شده است.
مشخصات استاندارد كله شیریها مطابق ذیل می‌باشد:
پهنای بدن بزرگتر از 2/1 بلندی بدن می‌باشد، تاج كلاهكی آن كاملاً گسترش یافته و فاقد بالة پشتی می‌باشد و بقیه باله‌ها جفتی (دوتایی) می‌باشند بالة دمی از هم جدا می‌باشد و

به شكل چنگالی است. قسمت انتهای بیرونی باله‌ها ظاهر كروی دارند و حداقل طول بدن cm5/5 یا ( اینچ) می‌باشد.
ماهی پرجنب و جوش، فعال و كاملاً متعادل است، بدنش كشیده نمی‌باشد و خطوط خارجی بدن صاف و فاقد بالة پشتی می‌باشد. بالة دمی كاملاً از هم جدا و تاج كلاهكی به طور كامل در 3 ناحیه سر توسعه یافته است به عبارت دیگر حدقه چشم در قسمت زیرین جمجمه واقع شده است.
رنگ ماهی در حالتهای گوناگون بصورت براق (تك رنگ، رنگارنگ در نمونه‌های بسیار زیبا و شبیه به هم در قسمتهای مختلف بدن) نیز می‌باشد البته یك نوع دیگر ممكن است ظاهری نقش‌دار داشته باشند.
رنگهای متالیك ظاهری براق دارند و تا قسمت داخل باله‌ها، این رنگ امتداد دارد. ماهی نقش‌دار زمینه‌ای آبی با قسمتهای كوچكی از رنگ بنفش، قرمز، نارنجی، زرد و قهوه‌ای ، همچنین خال‌های سیاه دارد.

عمل تكثیر و پرورش كله شیریها حدود 50 سال پیش بصورت فعالیتی جدی آغاز شد بطوریكه این فعالیت توسط عموها و پدربزرگها و اعضاء خانواده در گذشته انجام می‌شد. در آغاز فعالیت مزبور نوادهای خاص این ماهی كه ویژگیهای برتری داشتند انتخاب شدند و نوادهایی كه پرورش یافتند اكثراً بصورت قرمز خالص و بعضی از آنها هم با زمینه قرمز و لكه‌‌های سفید بودند . از گونه‌های نگه‌داری شده كه حدود 40 ماهی مولد بود برای سال بعد حدود 150 بچه ماهی تكثیر یافت. عملیات جفت‌گیری معمولاً خصوصیات خاصی دارد كه در بیشتر مواقع تكثیركنندگان از یك قانون پیروی می‌كنند. تكثیر كننده‌ای یك كله شیری سیاه را با گونه قرمز آن آمیزش داد و برخلاف انتظارش بدن ماهی بوجود آمده سرتاسر رنگی بود كه پدیده‌ای جالب محسوب شد و با وقوع این پدیده به این نتیجه رسیدند كه همیشه از یك قانون خاص پیروی نمی‌شود و در طبیعت این گونه وقایع رویداده است. با توجه به اینكه مولدها را برای تكثیر انتخاب كرده بود این واقعه صورت گرفت. بعضی مواقع یك نواد در بعضی از سالها ‌تخم‌ریزی نمی‌كند. علت این وضعیت تاكنون مشخص نگردیده است. با این ویوگیها افزایش و تكثیر كله شیریها كارآسانی نیست. در نوادهای برتر از 1000 بچه ماهی موجود، می‌بایستی 50 قطعه از آنها باقی بمانند تا بزرگ شوند. این نسبت حدوداً بالای حد استاندارد كه نسبت 200 به 1 است می‌باشد. این دست‌آورد، قابل رقابت برای نسبتهای سایر گونه‌ها نظیر شابون كینز بریستول و دم چتریها می‌باشد.
گونه‌هایی از ماهیان كله‌شیری نظیر گونه دم مجزا و گونة پشت صاف بدون باله پشتی دارای بیشترین مشكلات در نگهداری و مراقبت می‌باشند.
به نظر می‌رسد نوادهای برتر با یك روش تكثیر و پرورش می‌یابند و تكثیر آنها تنها راه برای ازدیاد نوادها با ویژگیهای مخصوص بخود می‌باشد.
ماهی‌ها عملیات تخم‌ریزی را در استخرها انجام می‌دهند كه در پی آن تكثیر كننده آنها را به مخزنهای آب تمیز در مزرعه‌های پرورش انتقال می‌دهد و با روش انتخاب دستی آنها را برای جفت‌گیری و تكثیر انتخاب می‌كنند.
به ماهی‌های بالغ و نوزادان غذاهای استاندارد داده می‌شود. متداولترین ذره خوراكی برای ماهی‌‌های بالغ ، آكوارین و كینگ بریتیش می‌باشد. دافنی هم زمانی كه فراهم باشد مناسبترین خوراك است.
اولین و عمده‌ترین گونه‌های برگزیده برای تكثیر و پرورش، تك دمیها، پشت صافها، صورتیها و برنزها می‌باشند كه از میان آنها ماهیها را انتخاب كرده و طی دوران سال برای تكثیر و پرورش آماده می‌كنند.